6. Labirynt

Dzieci wyruszyły w dalszą drogę. Gdy wyszły z Dzikiej Puszczy udały się do punktu położonego na mapie prostopadle do Dzikiej Puszczy. Punktem na mapie był Labirynt Jadis. Nazwa wzięła się od labiryntu, w którym Biała czarownica zamykała swoich więźniów. Pierwszy raz od dłuższego czasu Sródnarnia wydała im się bardziej przyjazna. Jeden z faunów o imieniu Marcus mieszkający w pieczarze, gdzie parę tysięcy lat temu mieszkał pan Tumnus, zaprosił dzieci na herbatę i ciasteczka. Jessie i Carl wypoczęci wyruszyli w dalszą drogę do Labiryntu Jadis. Podróżnicy dotarli na miejsce, gdzie pierwszy raz musieli się rozstać na dłużej. Wzięli swoje bronie do rąk i ruszyli do przodu. W labiryncie czekało na nich wiele niespodzianek. Coś poruszyło się w krzakach. Jessie poczuła nieprzyjemny oddech na twarzy odwróciła się i zauważyła klacz jednorożca zaplątaną w chaszczach i błagająca o pomoc (jak większość zwierząt narnijskich posiadała zdolność mowy)

„Proszę pomóż mi, nie chcę tu umierać”- powiedziała ze łzami w oczach klacz

„Już tylko się nie rzucaj na widok łuku”- odpowiedziała dziewczyna

Jessie jednym sprawnym strzałem rozcięła długie i grube chaszcze. Od tego momentu klacz Zomba stała się najlepszą przyjaciółką Jessie. Wybawczyni skoczyła klaczy na grzbiet i ruszyli galopem po przedostatnią perłę.

Carl szedł cały czas gdy usłyszał głos dochodzący zza ściany labiryntu.

„Co mam robić? Co mam robić”- powtarzał głos

„Kim jesteś?”- zapytał Carl

Głos zamilkł. Carl powtórzył pytanie. Wtedy rozległ się odgłos rozpaczy;

„Jestem Jasiri. Tylko mnie nie zabijaj! Proszę ! Mam narzeczoną.”

Carl skręcił i zobaczył brązowegokonia, który podobnie ja Zomba zaplątał się w chaszczach.

Chłopiec postąpił tak samo jak jego przyjaciółka i uwolnił konia po czym byli najlepszymi przyjaciółmi. Carl wskoczył Jasiri’emu na grzbiet i pogalopowali na koniec labiryntu.

Tam spotkali się z Jessie i Zombą zauważyli puchar, w którym była ukryta perła. Wyjęli perełkę i uradowani ruszyli do ostatniego punktu na mapie